آیا بودا آریایی بود؟ بودا از چه نژادی بود؟

بودا به چه زبانی صحبت میکرد؟ آیا گوتاما بودا از مهاجران هندواروپایی بود؟

بودا خود را یک آریایی نامید. او به زبان “پراکریت ماگدهی” که زبانی آریایی بود، سخن میگفت. بودا از قبیله شاکیا زیرشاخه‌ای از قوم هیمالیایی‌ها بود. نتایج باستانشناسی و نمونه‌های دی‌ان‌ای گویی حاکی از این است که هیمالیایی‌ها مهاجران آریایی (هندواروپایی) بودند. حتی واژه هیمالیا یک واژه هند و ایرانی به معنای “محل برف” است و نام کوهستانی از هند تا چین است که اقوام آریایی آنجا می‌زیستند. خود نام سیذارتا گوتاما بودا نامی هند و ایرانی (آریایی اخص) شمرده میشود که به معنای “بیدار بزرگ” است. مکان زندگی بودا جایی میان هند و نپال امروزی بود و همزمان با عصر کوروش بزرگ هخامنشی می‌زیست. آموزه‌های بودا بر پایه “چهار حقیقت آریایی” استوار است که در میان پیروانش بسیار مشهور است. چهار حقیقت آریایی که ترکیبی از دو واژه سانسکریت “आर्य” (آریا) و “सत्य” (ساتیا) که یعنی “آریاساتیا” از اصول بودایی است که عبارتند از: حقیقت رنج، حقیقت علت رنج، حقیقت پایان رنج، حقیقت راه پایان به رنج

برخی می‌گویند قیافه بودا، چیزی شبیه به مردم کنونی جنوب اروپا و آریایی‌های مدیترانه‌ای (نظیر یونانی‌ها و ایرانیان) داشت. برخی می‌گویند که چهره بودا به آریایی‌های هندوژرمنی (نوردیک) شباهت داشت که در قرن ۷ پیش از میلاد (۲۷۰۰ سال پیش) از طریق دره دانوب به اروپا مهاجرت کردند. به عبارتی دیگر چیزی شبیه به مردم امروزی کالاش و نورستانی بود.

اینکه تایلندی‌ها و چینی‌ها همچنان مجسمه بودا را با چشمان بادامی و گونه‌های مغولوئیدی ترسیم میکنند، جای تعجب است!

با جرعت میتوان گفت آنچه که شرق‌آسیا از فلسفه و روشنگری داراست، مدیون بودا بوده است.

از از نوشته‌های استاد فقید محروم ابراهیم پورداوود این استنباط می‌شود که گویی دوست دارد، اروپایی‌ها به دین نژادی خود، یعنی بودایی و زرتشتی بگروند:

آئین بودا از هندوستان به چین رفت، مذهب عیسی از فلسطین به اروپا نفوذ کرد و دین اسلام از سوی عربستان بسوی ایران شتافت. ما برای روشن نمودن وقایع تاریخی ایران قدیم و جستن اصل و بنیان لغات زبان فارسی محتاج به مزدیسنا (آئین زرتشتی) هستیم، این احتیاج را چینی‌های زردنژاد نسبت به آئین آریایی بودا ندارند و اروپایی‌تباران به مذهب سامیِ عیسی… تاریخ ما ایرانیان که از قرن هشتم پیش از میلاد شروع می‌شود، یعنی بیش از هزار و سیصد و پنجاه سال پیش از سلطه‌ی عرب بر مزدیسنا مربوط است در این دوره طولانی که عهد سرافرازی ماست دین زرتشتی یکی از عوامل بسیار مهم آن همه مجد و جلال و بزرگی بوده است. هرچند که زبان ما پس از استیلای عرب با لغات سامی آمیخته و آلوده شد ولی ریشه آریائی خود را نباخته……اروپایی‌ها و هندوها و ایرانیان از یک نژادند و زبانهای آنان و هندوها و ایرانیان را یک منشأ و آبشخور است… …آنکه خود ایرانیان یکی از طوایف بلندهمت و دلیر نژاد هند و اروپایی بوده‌اند… در این سالهای اخیر گروهی از فضلا و بزرگان اروپا، بواسطه غیرت نژادی، خود را دوستار پیغمبر بزرگ آریایی زرتشت، مزدستان نامیده میشوند. چنانکه گروهی دیگر به معلم و مربی دیگر آریایی یعنی بودا محبت می‌ورزند…

صفحه ۳۵ تا ۳۷ دیباچه یشت‌ها، پورداوود